Όταν ο Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης!
Ήταν ένα ολέθριο λάθος;
Ήταν μια μεγαλοπρεπής κίνηση της Ελλάδας απέναντι στον μέχρι χθες εχθρό της, προκειμένου να αμβλύνει τις διαφορές τους και να ανοίξει στέρεους και διαρκείς δρόμους ειρήνης και συνεργασίας;
Ήταν ένα κολοσσιαίο ατόπημα της εξωτερικής μας πολιτικής και διπλωματίας που δεν υπολόγισε σωστά και σε βάθος αυτή την γενναία πρωτοβουλία;
Ήταν προσωπικό στοίχημα και μια κίνηση-ματ του Ελευθέριου Βενιζέλου που αποσκοπούσε σε εθνικά οφέλη η οποία ιστορικά δεν καρποφόρησε;
Ότι και να ήταν πάντως, οι Τούρκοι το εκμεταλλευτήκαν δεόντως και ακόμα τώρα… το ανεμίζουν ως σημαία!
Ακόμη και οι έγκυροι ιστορικοί και αναλυτές δεν έχουν συμφωνήσει…
Φυσικά η αναφορά γίνεται για την πρωτοβουλία του Βενιζέλου να προτείνει με επίσημο εθνικό έγγραφο, τον Κεμάλ Αττατουρκ, για το Νόμπελ Ειρήνης εκείνη την ταραγμένη εποχή της δεκαετίας του 30, λίγα χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή, τις σφαγές και των ξεριζωμό των Ελλήνων!
Με την πρότασή του αυτή ο Βενιζέλος, ουσιαστικά διέγραψε με μια υπογραφή του τις γενοκτονίες των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου.
